اولین عکاس بزرگ ایران خود ناصرالدین شاه بود... عکاسی ابزاری کارآمد در اختیار شاه قاجار بود تا بتواند نوعی وقایع‌نگاری تصویری از قدرتش به ثبت برساند و این از طریق متحدسازی قدرت حکمرانی‌اش در دوران هژمونی سلطنتی رخ داد... در دوران اولیه قاجاریه نقاشی پرتره از شاهان نقش اساسی در تمرین قدرت در قرن نوزدهم بازی می‌کرد...تاریخچه عکاسی در ایران به گونه‌ای صمیمانه با عقاید و سیاست‌های شرقی گره خورده و عمیقا با تاریخ مداخلات استثماری اروپاییان در خاورمیانه عجین است...عکاسی گذر از سنت به مدرنیته بود.

در‌‌ همان نقطه که سید را کشیدند، در‌‌ همان نقطه گلوله به شاه خورد...اگر ظلمی می‌شد، از بالا می‌شد...از این خیال من و نیت کشتن شاه احدی غیر از خودم و سید اطلاع نداشت...پس قطع اصل شجر ظلم را باید کرد نه شاخ و برگ را.

ملیجک مدام در فکر خودکشی بود...رضا شاه احترام ملیجک را نگه می‌داشت...روایت علی حاتمی از ملیجک اشتباه بود.

ناصرالدین شاه دامن‌ رقصندگان باله در پاریس را تحسین و در بازگشت آن مدل را به زنان دربار معرفی کرد و مشوق پوشیدن لباس‌های اروپایی شد.